Husky syberyjski — charakterystyka, opis rasy i ciekawostki (2024)

Spis treści

Historia rasy siberian husky

Korzenie siberian husky sięgają tysięcy lat i regionów wschodniosyberyjskich z surowym, subpolarnym i polarnym klimatem, obejmujących dorzecze Kołymy, półwyspu Kamczatka i Morza Czukockiego z Cieśniną Beringa. Najstarszą grupą etniczną, jaka zamieszkiwała obszary Syberii, byli Czukcze i to oni zaczęli wykorzystywać husky jako psy zaprzęgowe. Miało to miejsce około trzech tysięcy lat temu, kiedy nastąpiło ochłodzenie klimatu i masowe opady śniegu. Psy, które były wykorzystywane do ciągnięcia sań, musiały być zdrowe, silne i wytrzymałe, a także tanie w utrzymaniu. Latem pozostawiane były same sobie i musiały radzić sobie same w zdobywaniu pokarmu. Żywiły się więc padliną i samodzielnie upolowaną zwierzyną.

Według zachowanych dokumentów, psy siberian husky zostały sprowadzone do Kanady w 1909 roku, przez ówczesnego rosyjskiego handlarza futrami. Pelzhandlera Goosaka, choć nie wyklucza się, że mogły tam trafić znacznie wcześniej. Goosak przywiózł psy, aby je wystawić w wyścigu All Alaska Sweepstake (650 km długości). Wzbudziły one zdziwienie wśród miejscowej ludności swoją stosunkowo drobną posturą; były znacznie mniejsze niż znane tam już Alaskan malamute i wydawało się nieprawdopodobnym, że husky znane były jako psy używane do ciągnięcia sań. Nawet zostały one nazwane pogardliwie „syberyjskimi szczurami”. Tymczasem zaprzęg Goosaka, prowadzony przez maszera [1] nazwiskiem Thurnstrup, wywalczył trzecią lokatę. Rok później w tym samym wyścigu inny maszer, John Johnson, zdystansował konkurencję, ustanawiając rekord czasem 74 godz. 14 min. 39 sek., który nie został pobity przez następne 73 lata (choć zaprzęgi siberian husky odnotowywały zwycięstwa). Dopiero w 1983 roku rekord ten został poprawiony.

Jak zaczęła się historia husky?

Słynny norweski polarnik, późniejszy zdobywca Bieguna Południowego, Roald Amundsen, polecił sprowadzić stado siberian husky na Alaskę, skąd planował wyruszyć z wyprawą na Biegun Północny. Niestety, wybuch I wojny światowej pokrzyżował te plany, a psy pozostały na Alasce. Tak rozpoczęła się kanadyjska i amerykańska historia rasy siberian husky.

W styczniu 1925 roku w mieście Nome na Alasce wybuchła epidemia błonicy. Trzeba było dostarczyć do miasta szczepionki, jednak ze względu na złe warunki pogodowe nie było możliwości wykorzystania transportu lotniczego. Zdecydowano, że szczepionki zostaną dowiezione pociągiem do osady Nenana, a stamtąd do oddalonego o niemal 1100 km Nome psimi zaprzęgami. Sformowano w zaprzęgi 150 psów husky, które pod kierunkiem 20 maszerów przebyły trasę w niespełna tydzień. Lider ostatniego zaprzęgu, pies Balto, stał się najsłynniejszym psem tamtych czasów i nawet doczekał się pomnika w nowojorskim Central Parku.

Początki hodowli siberian husky w Stanach Zjednoczonych przypadają na rok 1914. Pionierem był Norweg Leonhard Seppala, który miał brać udział w niedoszłej do skutku wyprawie Roalda Amundsena. Seppala odkupił część psów, które pozostały na Alasce, uformował z nich zaprzęg i wystawiał go z powodzeniem w wyścigu All Alaska Sweepstake. Zwycięstwa spowodowały ogromny wzrost popularności husky i wyścigów, które dość szybko stały się ulubionym sportem miłośników psów. American Kennel Club uznał rasę siberian husky za odrębną rasę już w 1930 roku, a FCI we wrześniu 1966 roku.

W latach 50. i 60. XX wieku pierwsze psy tej rasy przywieziono do Europy, gdzie stały się niezwykle popularne. Do Polski pierwsza suka trafiła w 1983 roku; była to sprowadzona ze Szwecji JUONNA Elfkarlens. Obecnie siberian husky jest bardzo lubianą, powszechnie znaną rasą, prezentującą się na wystawach w dość licznych stawkach.

Siberian husky – wzorzec rasy

Wzorzec FCI Nr 270

SIBERIAN HUSKY

POCHODZENIE: USA

UŻYTKOWOŚĆ: pies zaprzęgowy.

KLASYFIKACJA FCI: grupa 5. Szpice i psy ras pierwotnych. Sekcja 1. Nordyckie psy zaprzęgowe. Rasa nie jest objęta obowiązkiem pracy.

WRAŻENIE OGÓLNE: siberian husky jest psem pracującym średniej wielkości, szybkim, lekkim, swobodnym i pełnym wdzięku w ruchu. Charakterystyczny chód husky jest płynny i wydaje się nie wymagać wysiłku. Pies ten najlepiej sprawdza się jako zaprzęgowy, do przewożenia niezbyt ciężkich ładunków na duże odległości ze średnią prędkością.

WAŻNE PROPORCJE:

• Widziana z profilu, długość tułowia od najbardziej wysuniętego do przodu punktu łopatki do tylnego krańca zadu, jest nieznacznie większa od wysokości psa w kłębie.

• Odległość od wierzchołka nosa do stopu odpowiada odległości od stopu do potylicy.

USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: typowy temperament siberian husky jest przyjazny i łagodny, ale zarazem czujny i otwarty. Pies ten nie wykazuje cech pożądanych u psa stróżującego, nie jest bowiem nadmiernie podejrzliwy wobec obcych ani agresywny w stosunku do innych psów. U dojrzałych osobników można zaobserwować pewną rezerwę i powagę. Inteligencja, posłuszeństwo i entuzjastyczna postawa siberian husky czynią go miłym i chętnym do pracy towarzyszem człowieka.

Czy husky jest silny?

Husky syberyjski nie jest mocarzem, choć dysponuje – jak na swoje rozmiary – wystarczającą siłą, aby w kilka psów ciągnąć średnio obciążony zaprzęg. Psy tej rasy są natomiast bardzo wytrzymałe i odp*rne na warunki atmosferyczne.

Charakter rasy husky syberyjski

Husky syberyjski to rasa o wielu przetrwałych zachowaniach atawistycznych, właściwych dla ich wilczych przodków. Niegdyś psy żyjące na Syberii przez część roku musiały radzić sobie same ze zdobywaniem pożywienia, stąd ich silny instynkt łowiecki. Siberian husky potrafi upolować zająca, złowić rybę, ale ów instynkt może – niestety – przełożyć się na koty i inne zwierzęta domowe. Dlatego, mając w domu psa lub psy rasy husky, lepiej nie wprowadzać innych zwierząt. Można natomiast wprowadzić szczenię husky np. do dorosłego kota, przy którym będzie dorastać i nie będzie na niego „polował”.

Pojedynczy siberian husky nie sprawdza się w roli psa stróżującego z uwagi na łagodne usposobienie, choć doskonale nadaje się do domu z ogrodem. Jednak instynkt łowiecki często bierze górę i pies potrafi wydostać się na zewnątrz, robiąc głębokie podkopy. Warto zatem wzmocnić ogrodzenie solidną podmurówką, choć potrzebna jest również adresówka dla psa. Skłonności do ucieczek przejawiają przede wszystkim psy niewybiegane; dla husky ruch jest niezbędny do życia jak powietrze.

Siberian husky uwielbia towarzystwo człowieka. Doskonale czuje się w towarzystwie swojej rodziny, w tym także dzieci. Lubi przebywać także z innymi psami, szczególnie swojej rasy. Może zamieszkać jako drugi pies w domu. W grupie husky syberyjski przejawia silny instynkt terytorialny; jest to jedyna okoliczność, kiedy husky mogą sprawdzić się jako psy stróżujące i mogą być niebezpieczne dla nieproszonych gości.

Czy husky to trudny pies?

Nie jest to rasa najłatwiejsza do prowadzenia, dlatego kupowanie rasowego psa powinno być przemyślane. Husky to psy samodzielne, jak większość z grupy szpiców, a opiekun psa tej rasy powinien odznaczać się cierpliwością i konsekwencją.

Czy pies husky jest groźny?

Psy tej rasy są łagodne i przyjacielskie. Siberian husky jest wspaniałym psem rodzinnym, lubiącym dzieci, choć z uwagi na silnie rozwinięty instynkt łowiecki może atakować małe zwierzęta, o ile nie wychował się z nimi od szczeniaka.

Czy husky to rasa agresywna?

Nie, siberian husky nie są agresywne. Jednak jeżeli żyją w stadzie, a na posesji pojawi się intruz, budzi się ich instynkt terytorialny i potrafią być niebezpieczne.

Husky syberyjski potrzebuje zajęcia. Najlepiej byłoby, gdyby mógł brać udział w wyścigach psich zaprzęgów. Niestety, nie zawsze istnieje taka możliwość, dlatego warto wziąć pod uwagę inne sporty kynologiczne, np. nosework, agility czy frisbee. Ale uwaga: jest to niezależny pies i niechętnie podporządkowuje się komendom. Opiekun musi wykazać się ogromną cierpliwością i konsekwencją, a także stosować pozytywną motywację w szkoleniu. Niekiedy potrzebny jest psi behawiorysta. Zalecane jest, aby szczenięta husky uczęszczały na zajęcia w psim przedszkolu, gdzie nabiorą pierwszych nawyków dyscypliny.

Zdrowie rasy siberian husky

Husky syberyjski cieszy się na ogół dobrym zdrowiem. Jeżeli co*kolwiek dokucza psom tej rasy, to mogą być kontuzje na skutek urazów mechanicznych, związanych z ich ruchliwością. Oprócz tego może dojść do zatrucia pokarmowego, jeżeli np. w ogrodzie znajdują się rośliny trujące dla psa, a husky się nimi poczęstuje wprost z grządki, co należy przewidzieć, zanim szczeniak przybędzie do domu.

U niektórych osobników może wystąpić dysplazja stawów biodrowych. Ma ona złożoną etiologię, gdyż może być odziedziczona, ale także nabyta na skutek nadmiernego obciążenia stawów u psów młodych, nieprawidłowego żywienia bądź nieodpowiednich warunków, w jakich psy przebywają. Oprócz tego siberian husky mają tendencje do kilku innych przypadłości, zwłaszcza do:

• chorób oczu (postępujący zanik siatkówki – PRA, jaskra, przewlekłe powierzchniowe zapalenie rogówki),
• dysplazji mieszków włosowych, prowadzącej do występowania przełysień,
• dermatozy cynkozależnej – zmian skórnych spowodowanych wrodzonym niedoborem cynku,
• przemieszczenia moczowodów,
• porażenia krtani.

Są to schorzenia lub wady dziedziczne i dotknięte nimi osobniki nie powinny być dopuszczane do rozrodu.

Pielęgnacja husky

Psy rasy siberian husky mają dwuwarstwową szatę, chroniącą zarówno przed silnymi mrozami, jak i przed wysokimi temperaturami. Szata psów rasy husky ma właściwości samooczyszczające, podobnie jak szata wilka, dlatego kąpiel psa wskazana jest jedynie w skrajnych sytuacjach; w przeciwnym razie ulega zniszczeniu naturalna warstwa ochronna włosa i staje się on mniej odp*rny na warunki atmosferyczne.

Pielęgnacja szaty psów rasy husky polega w zasadzie tylko na czesaniu co kilka dni. Jednak trzeba pamiętać, że psy z sekcji północnych psów zaprzęgowych, w tym husky syberyjski, obficie linieją. Husky linieje podobnie jak wilk: wiosną sierść wymieniana jest niemal w całości – wychodzi cały podszerstek i większa część włosa okrywowego, jesienią psy gubią częściowo włos okrywowy, a jednocześnie narasta nowy podszerstek. W okresie linienia, zwłaszcza wiosennego, psa należy wyczesywać codziennie. Nie jest do tego niezbędny psi fryzjer, ponieważ trymowanie psa, poza ściśle określonymi miejscami, jest niedozwolone.

Ważna jest pielęgnacja pazurów u psa. Jeżeli siberian husky sam ich nie ściera w wystarczającym stopniu, konieczne jest ich systematyczne skracanie. Jeżeli opiekun nie ma wprawy, powinien zwrócić się z prośbą o okresowe obcinanie pazurów u psa do lekarza weterynarii. Regularnie sprawdza się stan uszu, oczu i uzębienia psa.

Choroby zakaźne u psa są bardzo niebezpieczne i trzeba im zapobiegać. Oprócz obowiązkowego corocznego szczepienia przeciwko wściekliźnie, co dwa lata wykonuje się szczepienie psa szczepionką kombinowaną przeciwko kilku chorobom zakaźnym. Do dokumentowania szczepień przeznaczona jest książeczka zdrowia psa. Raz w roku warto profilaktycznie wykonać podstawowe badanie krwi u psa.

Żywienie psów rasy husky syberyjski

Siberian husky powinien otrzymywać pożywienie dostosowane do wieku, płci, warunków bytowych i trybu życia. Można mu podawać gotową karmę, suchą lub mokrą, dla psów ras średnich, która jest zbilansowana i nie wymaga suplementacji. Można też przyrządzać posiłki w domu, z użyciem świeżych składników, których proporcje i konieczną suplementację witaminowo-mineralną konsultuje się z lekarzem weterynarii. W okresie linienia można podawać zwiększone ilości nienasyconych kwasów tłuszczowych (najlepiej w postaci naturalnej, np. oleju z łososia), a także preparaty z biotyną i cynkiem.

Siberian husky ciągnące psie zaprzęgi muszą otrzymywać karmę wysokoenergetyczną. Do zawodów i treningu husky może przystąpić najwcześniej po 1,5 godziny od karmienia. Zawsze pies powinien mieć dostęp do miski z wodą.

Husky — ciekawostki

• Psy rasy syberian husky mogą w ciągu życia zmienić umaszczenie – z jasnego na ciemne i odwrotnie. Jest to pozostałość po wilczych przodkach,
• husky zagrały w wielu filmach fabularnych, m.in. „Biały Kieł”,
• Czukcze kastrowali wszystkie samce, oprócz prowadzących zaprzęgi. Chodziło o zapobieganie niepożądanym kojarzeniom oraz utrzymaniu warstwy tkanki tłuszczowej pod skórą u kastratów.

[1] Maszer – osoba, która prowadzi psi zaprzęg, niezależnie od środka lokomocji, jaki jest ciągnięty: sanie, wózek, rower, itp.

Bibliografia

1. Nadia Higgins. Siberian Huskies. ISBN 9781624967863, wyd. Bullfrog Books (USA), 2018https://fci.be/en/nomenclature/SIBERIAN-HUSKY-270.html